misje od A do Z

 AD GENTES - dekret o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes został uroczyście ogłoszony przez papieża Pawła VI 7 grudnia 1965 na Soborze Watykańskim II. Dokument ten, starając się uniknąć jakichkolwiek wątpliwości i błędnych interpretacji, podkreślił przede wszystkim, że Kościół ze swojej natury jest misyjny „... Ponieważ swój początek bierze wedle planu Ojca z posłania Syna i z posłania Ducha Świętego”. (...) Cały Kościół jest misyjny, a dzieło ewangelizacji stanowi podstawowy obowiązek Ludu Bożego”. Sobór Watykański II w dekrecie misyjnym "Ad gentes" uświadomił nam, że wszyscy jesteśmy posłani. II niedziela Wielkiego Postu jest obchodzona jako niedziela Ad Gentes.Dzieło Pomocy AD GENTES

ANALFABETYZM - brak umiejętności czytania i pisania. Aktualnie żyje na świecie ok. 950 mln analfabetów (2/3 to kobiety), w większości w krajach Trzeciego Świata. Około 125 milionów dzieci nie chodzi do szkoły, z powodu nędzy wiele dzieci po roku lub dwóch rzuca naukę w szkole i szuka pracy zarobkowej - najczęściej jest to ciężka praca fizyczna. Jedynie 52% dzieci kończy cztery klasy szkoły podstawowej, czyli tyle, by poznać podstawowe zasady czytania i pisania. Dzieci niedożywione są zbyt głodne, a pracujące zbyt zmęczone, żeby z uwagą śledzić to, co dzieje się na lekcjach. Znaczna część nie ma też możliwości nauczenia się jakiegokolwiek zawodu. Większość dzieci żyje w slumsach wielkich miast albo w wioskach. Gdy dorosną jako analfabeci bez zawodu, będą miały minimalną szansę na znalezienie pracy i poprawę losu swego i swych dzieci. I tak błędne koło biedy potoczy się dalej.

APOSTOŁOWIE SŁOWIAN - święci Cyryl i Metody. Tym dwóm braciom ludy słowiańskie zawdzięczają miejsce w chrześcijańskiej Europie. Dzięki misji świętych Cyryla i Metodego Słowianie nie tylko poznali wiarę w jedynego Boga, ale także zostali przyjęci do grona cywilizowanych narodów naszego kontynentu. Święci Cyryl i Metody żyli ok. 100 lat przed chrztem Polski, urodzili się w rodzinie greckiej w Salonikach. Na chrzcie dano im imiona Konstantyn (Cyrylowi) i Michał (Metodemu).

"BRACIA ROZŁĄCZENI" - zastąpili teraz "braci odłączonych", różnica niewielka, ale bardzo istotna. Używany obecnie zwrot "sugeruje wyraźnie, że wszyscy chrześcijanie, również katolicy, odeszli od pierwotnej gorliwości, dopuścili się grzechów i ranili nimi mistyczne Ciało Chrystusa, którym jest Kościół"(Zdzisław Józef Kijas OFMConv.: ODPOWIEDZI NA 101 PYTAŃ O EKUMENIZM ); wszyscy więc potrzebują nawrócenia, ".... jedność, która nastąpi, nie będzie powrotem do któregoś z istniejących już Kościołów chrześcijańskich; nie będzie to więc powrót np. protestantów czy prawosławnych do Kościoła katolickiego, ale zgodny powrót wszystkich chrześcijan do wspólnego źródła, czyli do Jezusa Chrystusa".

CHOROBA, CIERPIENIE - trudne doświadczenie spotykające człowieka. Dla chrześcijan dar jaki możemy ofiarować Bogu. Droga do świętości "...Jeśli kto chce iść za Mną...niech weźmie krzyż swój...":(Mt 16,24;Mk 8,34). Cierpienie i choroba, to sposób wspomagania misji dostępny dla wszystkich chrześcijan."...Dlatego też proszę tych wszystkich, którzy pełnią posługę duszpasterską wśród chorych, by pouczyli ich o zbawczej wartości cierpienia i zachęcali do ofiarowania go Bogu za misjonarzy..."(RMs 78)

CZASOPISMA MISYJNE - "Misjonarz">>>>> czytaj, "Misje dzisiaj">>>>> czytaj, "Misyjne Drogi">>>>> czytaj, "Horyzonty misyjne">>>>> czytaj, "Misjonarze kombonianie">>>>> czytaj, "Świat Misyjny">>>>> czytaj, "Echo z Afryki"(miesięcznik dostępny do kupienia w naszym kościele)>>>>> czytaj

CeFoM - Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie powołane przez Komisję Episkopatu Polski ds. Misji, jest ośrodkiem przygotowującym polskich misjonarzy do pracy misyjnej. W przygotowaniu mogą brać udział osoby duchowne, konsekrowane i świeckie. Kurs formacyjny trwa dziesięć miesięcy i obejmuje przygotowanie misjologiczne, duchowe i językowe. >>>>>czytaj

EKUMENIZM - ruch prowadzący wszystkich chrześcijan i Kościoły do jedności. Istniejące wśród chrześcijan podziały są poważną przeszkodą w ewangelizacji świata. "Brak jedności chrześcijan jawnie sprzeciwia się woli Chrystusa, jest zgorszeniem dla świata i szkodzi głoszeniu Ewangelii "- głosi list Rady ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski, wydany na stulecie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan 18-25 stycznia 2008 r. "Ekumenizm duchowy - jak uczy ostatni Sobór - to modlitwa, zwłaszcza wspólna, to nawrócenie serca i świętość życia chrześcijan. Im bardziej chrześcijanie są bliżej Chrystusa, tym są bliżej siebie. Ten rodzaj ekumenizmu jest duszą całego ruchu ekumenicznego" - uważają autorzy listu.

ETNOLOGIA - nauka zajmująca się badaniami i opisem kultur świata , zajmuje się także człowiekiem. Etnografia uczy rozumienia i tolerancji dla odmiennych kultur, jest bardzo ważną nauką pomocniczą w misjoligii. Misjonarz powinien znać życie ludu, do którego został posłany. " Ktokolwiek bowiem ma zamiar udać się do innego narodu, powinien mieć w wielkim poszanowaniu jego spuściznę narodową, jego język i obyczaje."(Dekret o Działalności Misyjnej Kościoła -26)

EWANGELIZACJA - przepowiadanie, głoszenie Radosnej Nowiny. Misje są częścią ewangelizacji . Istnieją różne formy ewangelizacji : katecheza, homilia, przykład życia, wykorzystanie środków przekazu.

FIDEI DONUM (dar wiary) - encyklika Piusa XII (1957r.) ukazała się w przeddzień zakończenia długiej ery kolonialnej i ogłoszenia niepodległości nowych państw na kontynencie afrykańskim. Papież przypomina o obowiązku niesienia im pomocy przez kraje bogate. W dokumencie po raz pierwszy do pracy na misjach zostali wezwani kapłani diecezjalni.>>>>>czytaj

FIDEIDONISTA - polskie potoczne określenie misjonarzy - kapłanów diecezjalnych, dar wiary Kościoła lokalnego dla Kościoła misyjnego, nawiązuje do encykliki Fidei Donum. Papież zwraca się w niej z apelem do biskupów:"... Jest bowiem wiele diecezji, które z łaski Bożej mają tylu szafarzy świętych tajemnic, że byłoby to dla nich bez szkody, gdyby utraciły niektórych kapłanów..."(FD 13) W 1968 roku wyjechał na misje pierwszy kapłan diecezjalny z Polski: ks. January Liberski z diecezji katowickiej (był gościem naszej Parafii)

GŁÓD - Około osiemnaście tysięcy dzieci codziennie umiera z głodu bądź wskutek niedożywienia, a 850 milionów ludzi idzie spać z pustym żołądkiem . Niedożywione dzieci więcej chorują, częściej stają się upośledzone fizycznie i umysłowo, co utrudnia im naukę, a po wejściu w wiek dojrzały - zdobywanie środków do życia. Likwidacja głodu to jednocześnie przerwanie błędnego koła ubóstwa - wszyscy musimy uczynić więcej niż czyniliśmy do tej pory. Świat jest w stanie wyprodukować więcej żywności niż jest to potrzebne wszystkim ludziom. Ludzie głodują wtedy, gdy zasoby wytwarzanej żywności kierowane są do tych, którzy są syci. Aby pokryć niezaspokojone potrzeby świata w zakresie higieny i żywności, wystarczy 13 miliardów dolarów - tyle, ile ludzie w USA i Unii Europejskiej wydają co roku na perfumy. Przeciętnie Europejka wydaje w ciągu miesiąca na kosmetyki tyle, ile musi wystarczyć kobiecie w Afryce na wyżywienie rodziny przez rok. Za cenę jednego pocisku rakietowego szkoła pełna głodnych dzieci mogłaby przez 5 lat wydawać codzienny posiłek południowy. Ponad miliard ludzi ma problemy z dostępem do wody.

INKULTURACJA - wcielenie Ewangelii w kultury miejscowe, a jednocześnie wprowadzenie tychże kultur do życia Kościoła. To także dostosowanie Liturgii do charakteru i tradycji różnych narodów. Elementy kulturowe, które mogą być przedmiotem inkulturacji :
język – jako główny środek porozumiewania się ludzi. Chodzi o głoszenie Dobrej Nowiny, wyrażanie modlitwy, przekazywanie prawd wiary w języku zrozumiałym dla danego narodu.
muzyka (śpiew) – jest wyrazem duszy narodu i przez to ma w liturgii szczególne znaczenie. Mogą być dopuszczone do liturgii te formy muzyczne, motywy i instrumenty muzyczne, które odpowiadają godności świątyni i przyczyniają się do zbudowania wiernych.
gesty i postawy – te, które w kulturze jakiegoś kraju wyrażają pozycję człowieka wobec Boga, nadając im znaczenie chrześcijańskie. „U niektórych ludów śpiewowi w sposób naturalny towarzyszą klaskanie w dłonie, rytmiczny ruch ciała lub taneczne ruchy uczestników. Takie formy ekspresji mogą mieć miejsce w czynnościach liturgicznych tych narodów pod warunkiem, by zawsze były wyrazem prawdziwej wspólnotowej modlitwy uwielbienia, chwały, ofiarowania, prośby, a nie zwyczajnym widowiskiem”. ( Liturgia rzymska i inkulturacja)

INTENCJE MISYJE - co roku papież wyznacza na poszczególne miesiące specjalne prośby modlitewne w intencji misji, nawiązujące do ważnych wydarzeń Kościoła i podejmujące istotne dla misji problemy. Rozważania do intencji są publikowane w wielu czasopismach .

JAN PAWEŁ II - nazywany "misjonarzem świata". "Od samego początku mojego pontyfikatu zdecydowałem się podróżować aż po krańce ziemi, by dać wyraz tej trosce misyjnej, i właśnie bezpośredni kontakt z ludami, które nie znają Chrystusa, przekonał mnie bardziej, jak pilna jest ta działalność..."(Jan Paweł II Redemptoris Missio 1) Jan Paweł II w ciągu całego prawie 27-letniego pontyfikatu odbył 104 pielgrzymki do 200 krajów leżących na wszystkich kontynentach. Przyjmowany był z najwyższymi honorami w pałacach królewskich, tłumy witały go w najuboższych dzielnicach wielkich miast Ameryki Łacińskiej, był gościem żyjących w buszu plemion indiańskich i afrykańskich szczepów. Pragnął dotrzeć do każdego człowieka realizując słowa Chrystusa: "Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody" (Mt 28, 19-20).

JĘZYK - jest narzędziem ewangelizacji i misji. Misjonarz powinien znać język ludu, do którego zostaje posłany, dlatego studiowanie języków w przypadku misjonarzy jest obowiązkiem. Poznają również języki małych grup etnicznych i dialekty różnych szczepów, aby porozumiewać się z wszystkimi, z którymi przyjdzie im pracować.

KATECHISTA - świecki pomocnik misjonarza prowadzący katechezy, pouczenia. Podczas nieobecności kapłana na placówce misyjnej, katechista bardzo często przewodniczy nabożeństwom.

KOLONIALIZM - polegał na podbijaniu i zasiedlaniu nowych terytoriów, narzucaniu swojej kultury i obyczajów. Historia europejskiego niewolnictwa i kolonializmu rozpoczęła się równocześnie z epoką wielkich odkryć geograficznych w XV i XVI w.. Towarzyszyły im zbrojne ekspedycje, które stosunkowo łatwo opanowywały rozległe i słabo zaludnione terytoria Azji i Ameryki. Kolonizatorzy byli chciwi, żądni władzy, bardzo często ograbiali rdzennych mieszkańców z ich bogactw naturalnych. Z biegiem lat również Afryka została w całości opanowana przez kolonizatorów. Państwa zachodnioeuropejskie bez skrupułów rabowały i eksploatowały przez kilkaset lat terytoria zamorskie . Cała prawie Europa Zachodnia rozwijała się i bogaciła przez wieki kosztem wyzysku kolonialnego. Niektóre jednolite historycznie i kulturowo obszary zostały rozdarte i zawłaszczone przez kilka państw, np. Somalia (francuska, brytyjska i włoska) czy Gujana (holenderska, francuska i brytyjska). Kolonie dostarczały do krajów europejskich bogactwa swojej ziemi: głównie cenne kruszce, diamenty, wiele surowców mineralnych oraz produkty plantacji bawełny, herbaty, cukru, kauczuku i innych, a także cenne skóry dzikich zwierząt, kość słoniową itp. Za swoje produkty otrzymywały wyroby krajów rozwiniętych: broń, alkohol, wiele prostych narzędzi i urządzeń, często drugorzędnej jakości. Kolonializm był światowym systemem zniewolenia i wyzysku, degradacji rodzimych kultur, Utrzymywał setki milionów ludzi w stagnacji i nędzy, czemu towarzyszył analfabetyzm i głód.

KOŁO MISYJNE - jedno z określeń formy zaangażowania wiernych w misyjną działalność Kościoła. Koła misyjne działają w parafiach , szkołach, placówkach opiekuńczo-wychowawczych. W łączności z Papieskimi Dziełami Misyjnymi podejmują różne inicjatywy mające na celu pomoc duchową i materialną misjonarzom i ich podopiecznym. Koła misyjne działają w seminariach i na uczelniach, także liczne zgromadzenia zakonne prowadzą koła przyjaciół misji.

KONGREGACJA ds EWANGELIZACJI NARODÓW - obecną nazwę Kongregacja nosi od reformy Kurii Rzymskiej przeprowadzonej przez Jana Pawła II w 1988. Do 1988 obowiązywała nazwa - Kongregacja Rozkrzewiania Wiary - jest to urząd watykański zajmujący się misyjną działalnością Kościoła . Prefektem Kongregacji Ewangelizacji Narodów  jest obecnie kard. Fernando Filoni (od 10 V 2011), zaś sekretarzem abp Savio Hon Tai-Fai SDB (od 23 XII 2010), a sekretarzem pomocniczym abp Protase Rugambwa (od 26 VI 2012). Podsekretarzem Kongregacji (od 24 VII 2012) jest o. Tadeusz Wojda SAC pallotyn. W latach 1892-1902 prefektem Kongregacji był stryj bł. Marii Teresy Ledóchowskiej - Mieczysław Halka Ledóchowski - kardynał, metropolita poznańsko-gnieźnieński i prymas Polski. Do kompetencji Kongregacji Ewangelizacji Narodów należą: seminaria i wychowanie katolickie, biskupi, duchowieństwo i diecezje - wszystko na terenach misyjnych. Kongregacji podlegają też Papieskie Dzieła Misyjne.

LEDÓCHOWSKA MARIA TERESA - błogosławiona, nazywana "Matką Afryki". Urodziła się 29 kwietnia 1863 r. (w czasie powstania styczniowego) w Loosdorf w Austrii, dokąd jej rodzina wyemigrowała po powstaniu listopadowym. Pochodziła ze znamienitego rodu. W 1902 r. zachorowała na gruźlicę. Od 1918 r. wycieńczona chorobami poruszała się na wózku. Maria Teresa zmarła 6 lipca 1922 r. 16 marca 1970 roku Ojciec św. Paweł VI wydał ostateczny dekret o heroiczności jej cnót . Natomiast beatyfikacja, czyli uroczyste ogłoszenie Marii Teresy Ledóchowskiej błogosławioną, miała miejsce 19 października 1975 r. w Rzymie. Piękne świadectwo o Marii Teresie Ledóchowskiej dał właśnie papież Paweł VI: „(...) Maria Teresa wyprzedziła czasy, w których żyła, tak bardzo nie sprzyjające apostolstwu kobiet (...) Przewędrowała całą Europę szerząc wszędzie apostolstwo misyjne ....." Założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera. Kult bł. Marii Teresy rozpowszechniony jest po całym świecie. Ludzie otrzymują wiele łask za Jej pośrednictwem . Jest patronką współpracy misyjnej w Polsce, także opiekuje się naszą Ligą Misyjną.

LEPROZORIUM - dawniej miejsce odosobnienia dla chorych na trąd, celem ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby. obecnie szpital dla trędowatych

MĘCZENNICY - Pierwszy przykład męczeństwa ukazują nam Dzieje Apostolskie. Męczeństwo św. Szczepana nie zraziło nikogo do naśladowania Jezusa Chrystusa i wyznawania Jego nauki, wręcz przeciwnie - stało się źródłem prawdy, że "Krew męczenników jest zasiewem chrześcijaństwa". Historia misji ukazuje jak wielu misjonarzy poniosło śmierć męczeńską, z ich przykładu możemy czerpać siłę w wyznawaniu Chrystusa. Szczególnie czasy współczesne są naznaczone męczeństwem chrześcijan. Jan Paweł II nazwał wiek XX wiekiem męczenników. W dwudziestym wieku zginęło ich więcej niz przez cały okres chrześcijaństwa, począwszy od narodzin Chrystusa. Dziś także nie milkną krzyki rozpaczy prześladowanych od Sudanu po Zimbawe, od Iraku, przez Chiny, aż po Indonezję. Wielką wartość męczeństwa dla współczesnego Kościoła dostrzegł Sługa Boży Jan Paweł II. Podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1999 r. w Bydgoszczy powiedział o męczennikach: "Oni stanowią dla nas wzór do naśladowania, z ich krwi winniśmy czerpać moce do codziennej ofiary, jaką mamy składać Bogu z naszego życia. Są dla nas przykładem, byśmy tak jak oni odważnie dawali świadectwo wierności krzyżowi Chrystusa”.

MISJE - słowo używane w znaczeniu świeckim i religijnym , oznacza posłanie w celu wykonania jakiegoś zadania. W znaczeniu religijnym misje to posłannictwo Kościoła, którego celem jest głoszenie Ewangelii i zakładanie wspólnot.

MISJONARZ - osoba powołana. Misjonarzem jest ten, kto stara się nieść dobrą nowinę w ten sam sposób, jak czynił to nasz Pan Jezus Chrystus. Wymagania stawiane misjonarzom sa coraz większe. Być misjonarzem, to znaczy kochać Boga i ludzi aż do ofiary z własnego życia, być misjonarzem, to mieć wrażliwość dobrego samarytanina.Misjonarz, opuszcza swoją ojczyznę i swoją rodzinę i mieszka jako gość wśród braci na innym kontynencie i tam dzieli się swoją wiarą w Boga .

MISJONARZ ŚWIECKI -osoba wyjeżdżająca na placówkę misyjną , która powinna kierować się bezinteresowną i pełną hojności posługą, być otwarta na życie proste, ubogie . Świecki misjonarz potrafi najpierw dzielić się swoją wiarą. Zapotrzebowanie w krajach misyjnych na ludzi świeckich jest ogromne. Potrzebni są lekarze, nauczyciele, budowlańcy, profesjonalni katecheci, a nawet tzw. złote rączki. Osoby, które chcą wyjechać na misje, muszą przejść najpierw 2-letnie szkolenie, a następnie 8-miesięczne przygotowanie do wyjazdu. Misjonarz świecki wyjeżdża na kontrakt 3-letni z możliwością przedłużenia. Misjonarzy świeckich kształcił Instytut Misyjny Laikatu. Obecnie misjonarzy świeckich przygotowują do wyjazdu zgromadzenia misyjne, diecezje i  CFM.

NIEDZIELA MISYJNA -przedostatnia niedziela października od wielu lat obchodzona jako Światowy Dzień Misyjny. W Niedzielę Misyjną Kościół przypomina wiernym o ważnym zadaniu głoszenia Ewangelii wszystkim ludziom na całym świecie. Jest to czas modlitwy i ofiary mającej na celu pomoc misjonarzom i ludziom ubogim w krajach misyjnych. Niedziela Misyjna rozpoczyna Tydzień Misyjny, obchodzona jest na całym świecie od 1926 r. Co roku papież wydaje specjalne orędzie na Niedzielę Misyjną

NIEWOLNICTWO - wykorzystywanie pracy ludzi bez wynagrodzenia, Niewolnik należał do swojego pana, nie mógł zrezygnować z pracy u niego, on zaś mógł go kupować i sprzedawać. Problem niewolnictwa przewija się przez całe dzieje ludzkości, a Kościół musi stale upominać się o prawa każdej człowieka. Kolonizacja podbitych terenów pozbawiała wiele ludów wolności. Zakładane plantacje kolonialne wymagały wielkiej liczby niewolników, których przez ponad 300 lat sprowadzano jak bydło z Afryki; ogółem kilkanaście milionów Afrykańczyków, a może nawet więcej. Afryka Zwrotnikowa i Równikowa, była przedmiotem wypraw handlowo-łupieskich po niewolników, skóry i kość słoniową. Początkowo w dostarczaniu niewolników do Ameryki przodowali Portugalczycy, pomimo protestów Kościoła katolickiego. Wkrótce powstał wielki międzynarodowy handel niewolnikami, w którym konkurowali Holendrzy, Francuzi, Duńczycy, Niemcy i Szwedzi, a przodowali Anglicy. Pod koniec XVIII w. niewolnicza flota angielska przewoziła jednorazowo 50 tys. Afrykańczyków, francuska do 30 tys., a portugalska - 10 tys. Miliony czarnych niewolników, schwytanych w Afryce jak dzikie zwierzęta, zakutych w łańcuchy było pędzonych do portów, sprzedawanych i kupowanych, przewożonych statkami w okropnych warunkach. Niewolnicy pracowali w koloniach na plantacjach, a później także w kopalniach.
Wielu misjonarzy prowadziło akcje na rzecz zniesienia niewolnictwa. Wielkim apostołem i patronem niewolników jest św. Piotr Klawer, bł. Maria Teresa Ledóchowska z racji swej walki z niewolnictwem jest nazywana "Matką Afryki". Zasługi w zniesieniu niewolnictwa mają także kardynałowie : Charles Lavigerie i Guglielmo Massaia oraz św. biskup Daniel Comboni.
Niestety dziesiątki milionów ludzi nadal cierpi z powodu jakiejś formy niewolnictwa, najbardziej boli to, że niewolnikami są także dzieci wykorzystywane jako darmowa siła robocza, dzieci na siłę wcielane do czynnej armii .

PAPIESKIE DZIEŁA MISYJNE - są to: Papieskie Dzieło misyjne Dzieci,  Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła,  Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary   i   Papieska Unia Misyjna. Jan Paweł II pisał, że w dziele ożywiania ducha misyjnego główne zadanie spoczywa na Papieskich Dziełach Misyjnych. Cztery Dzieła Papieskie mają jeden wspólny cel, którym jest rozbudzanie w Ludzie Bożym poczucia odpowiedzialności za powszechną misję Kościoła. Jan Paweł II podkreśla, że należy im się pierwszeństwo w organizowaniu współpracy misyjnej, ponieważ są stosownym środkiem wpajania katolikom od dzieciństwa ducha misyjnego, zbierania dobrowolnych ofiar na rzecz misji, utrzymywania kontaktu z misjonarzami i budzenia powołań misyjnych. Początki tych dzieł sięgają XIX w. , kiedy to z inicjatywy świeckich powstają organizacje mające nieść pomoc misjom. Później zostają otoczone opieką papieską. Dzieła te angażują wszystkie stany i grupy wiekowe, obejmując swoją działalnoścą dzieci, młodzież, dorosłych, osoby świeckie i konsekrowane.

PATRONAT MISYJNY - jest jedną ze szczególnych form pomocy misjonarzom , możliwą dla każdego chrześcijanina, który pozostając we własnej Ojczyźnie, równocześnie "przekracza" jej granice i mocą modlitwy dociera na krańce świata. Patronat misyjny to konkretna, stała współpraca duchowa i materialna z wybranym przez siebie misjonarzem lub misjonarką. Członkowie Patronatu zobowiązują się do: ofiarowania Bogu swoich cierpień, tak fizycznych, jak i duchowych w intencji wbranego misjonarza/rki,
przyjmowania przynajmniej raz w miesiącu Komunii świętej w intencji misjonarzy,
ofiarowania każdego dnia dowolnej wybranej modlitwy ,
odkładanie co miesiąc dobrowolnej ofiary - "wdowiego grosza" - i przesyłanie jej raz w roku na konto swojego misjonarza.

PATRONOWIE MISJI -w sprawach misji orędują u Boga : pierwszy misjonarz - św. Paweł Apostoł,  św.św. Cyryl i Metody - apostołowie Słowian, św.św. Bonifacy i Wilibald - apostołowie plemion Germańskich, św. Jacek - apostoł Rusi, św. Wojciech - apostoł Prus, Wielkimi patronami misji są : św. Eranciszek Ksawery, św. Tereska od Dzieciątka Jezus, św. Daniel Comboni, św. Piotr Klawer, bł. Maria Teresa Ledóchowska, bł. Matka Teresa z Kalkuty , bł. Damian de Vesteur,

REDEMPTORIS MISSIO -encyklika Jana Pawła II, ukończona 7 grudnia 1990 r. , dotyczy ewangelizacji i misji , które są podstawowym powołaniem Kościoła. Składa sie z 8 rozdziałów. Papież wskazuje, że misja Kościoła powinna być realizowana z takim samym zapałem jak za czasów apostolskich. Przypomina też, że każdy chrześcijanin jest zobowiązany do ewangelizacji - do bycia misjonarzem w swoim środowisku.

TRĄD - ciężka, przewlekła choroba zakaźna skóry i nerwów, atakująca głównie dłonie, stopy, nos, uszy. Trąd jest chorobą, która towarzyszy ludzkości od czasów najdawniejszych. Obecnie na świecie około 15 milionów ludzi cierpi na tę chorobę. Prawie 70% z nich żyje w Indiach, pozostałe skupiska choroby znajdują się w Brazylii, Birmie, Pakistanie i Afryce. Misjonarze, pracujący wśród trędowatych : bł. o. Damian de Vesteur, który przez 16 lat pracował wśród trędowatych na wyspie Molokai ; bł. o. Jan Beyzym - sługa trędowatych na Madagaskarze; ks.Adam Wiśniewski - kapłan i lekarz pallotyn, w 1969 założył charytatywne centrum medyczne i edukacyjne dla trędowatych i dzieci z ich rodzin o nazwie Jeevodaya  w Indiach, jego dzieło kontynuje do dziś dr Helena Pyz;  Raoul Follereau - francuski dziennikarz i poeta, apostoł trędowatych, któremu w świadczeniu miłosierdzia ludziom pomagała żona, Madeleine, zmarł w 1977r.; o. Marian Żelazek - werbista, opiekun trędowatych w mieście Puri w Indiach, zmarł w 2006 r.

ZAKONY  MISYJNE - przez wiele wieków zakony ponosiły główna odpowiedzialność za dzieło misyjne. Właściwie większość zakonów uczestniczyła bezpośrednio w misjach. Byli to; benedyktyni, cystersi, franciszkanie, dominikanie, jezuici. W okresie ożywienia misyjnego, przypadającego na XIX w., powstawały liczne zgromadzenia typowo misyjne: Stowarzyszenie Misji Afrykańskich (1856r.), Ojcowie Biali (1864r.), werbiści (1875r.),   oblaci Maryi Niepokalanej (1816r.),
 klawerianki (1894r.), kombonianie (1867). Zakonnicy i zakonnice oprócz formacji zakonnej byli specjalnie przygotowywani do pracy misyjnej. 

opracowane na podstawie książki "Mały słownik misjologiczny" ks. Jan Górski