Modlitwa na zakończenie roku 2020

 Panie Jezu Chryste, który jesteś Bogiem i Człowiekiem jednocześnie. Który jesteś Królem Wieczności i Królem Czasu. Oto my Twoi poddani przychodzimy do Ciebie na skraju starego roku, aby oddać Ci to wszystko, co było treścią naszego życia w miesiącach, które przeminęły 

Wieża kościoła p.w. M.B. Królowej Różańca św.
w Łaziskach Górnych r.2009

Oddajemy Ci się o Jezu takimi, jakimi jesteśmy. Oddajemy Ci to wszystko, na co nas stać. Twoimi niech będą o Jezu te dzieci, które w tym roku wśród nas się narodziły. Niech żyją dla Ciebie i przez Ciebie otrzymują łaski. Twoimi niech będzie to wszystko co składa się na życie naszych dzieci, które już od lat wychowujemy. Oddajemy Ci ich beztroskie chwile i poważne choć może dziecięce jeszcze strapienia, troski, zmartwienia i bóle. Twoimi niech będą wszystkie ich zabawy, obowiązki wobec rodziny, szkoły, rówieśników.

Oddajemy Ci mijający rok życia naszej młodzieży. Wszystkie ich wzloty i szamotanie się ze słabością. Oddajemy Ci ich idealizm i naturalna dobroć, oraz to wszystko co ich kształtowało, by nie dać się zaciągnąć w dol. Oddajemy Ci trud i udrękę szarego życia codziennego wszystkich ludzi, którzy należą do pokolenia dorosłych. Pozbieraj ich ranne wstawanie do codziennych obowiązków. Pozbieraj ich pot sączący się z czoła w czasie wytężonej pracy. Pozbieraj wszystkie nieprzespane noce pracujących na nocnych zmianach ojców. Pozbieraj nieprzespane noce troszczących się o zdrowie swoich dzieci matek.

Oddajemy Ci wszystkie odruchy dobrej woli, by zachować spokój i przyjaźń ze sąsiadami. Oddajemy Ci te wszystkie jakże kosztujące człowieka zamilknięcia, aby w rodzinie panowała harmonia i jedność. Oddajemy Ci wszystkie cierpienia doznane od ludzi zlej woli, które jednak nie szukają pomsty. Oddajemy Ci długie i przeraźliwie nudne dni ludzi chorych i starszych. Oddajemy Ci ich nieprzespane noce. Oddajemy Ci cierpienia i jęki ludzi, którzy w tym roku bardzo chorowali. Oddajemy Ci to wszystko co składało się na konanie tych, którzy w tym roku odeszli do wieczności.

Oddajemy Ci wszystkie wzniesienia naszego serca, gdy modlimy się do Ciebie Oddajemy Ci nasze Drogi Krzyżowe tegorocznego Wielkiego Postu, radosne śpiewanie Marii Królowej Maja i nasze przesuwanie różańca w październiku. Oddajemy Ci wszystkie kroki, które zrobiliśmy do naszego Kościoła. Oddajemy Ojcu Twojemu jeszcze raz Ciebie, któregośmy ofiarowali tyle razy, gdy razem zbieraliśmy się na Mszy św. Oddajemy Ci jeszcze raz nasz żal za grzechy wyznawane przy konfesjonale. Oddajemy Ci nasza radość, gdy podczas Komunii św. przychodzisz do naszego serca. 

Ofiarujemy Ci nasze postanowienia, poczynione w czasie adwentowych i wielkopostnych rekolekcji, oraz w czasie słuchania Słowa Bożego. Ofiarujemy Ci o Jezu wszystko co nasze, aby cokolwiek wejdzie w nasze życie w Nowym Roku, prowadziło nas do Ciebie i do Ciebie przybliżało.

Amen. zapożyczone tutaj >>>

Przygotowania do świąt Bożego Narodzenia na misjach

Tak przygotowują się do Wigilii   w Indiach u misjonarki dr Helenki Pyz   

Nie musisz mieć konta na facebooku, żeby zobaczyć filmiki, gdy wyskoczy Ci przeszkadzające okienko, kliknij na dole w napis "nie teraz".

Świąteczne życzenia w czas Bożego Narodzenia

  Kiedy będziecie zasiadać do wigilijnego stołu, łamiąc się opłatkiem, śpiewając piękne polskie kolędy. 

Kiedy w Waszych sercach będzie radość, którą przynosi Nowonarodzony Jezus, w swoich modlitwach pamiętajcie o misjonarzach i misjonarkach, którzy daleko od Ojczyzny głoszą Chrystusa. 

Pamiętajcie także o tych, którzy niewiele wiedzą o Jezusie a których On też kocha.  W wigilijny wieczór poślijcie im wraz z modlitwą swego Anioła.

 

Przytulam do serca Wszystkich czytających ten tekst, niech z Wami pozostanie wiara, nadzieja i miłość.     

 Gizela

Kolędnicy Misyjni 2020 maasajskim dzieciom

 W trudnym czasie jaki przeżywamy, chcemy jeszcze mocniej zjednoczyć się z dziećmi na całym świecie. Mimo trudności organizujemy jak co roku akcję Kolędników Misyjnych.  Kilka lat temu zmieniliśmy  formułę kolędowania i spotykamy się z parafianami w naszym kościele po każdej Mszy św.   

Przez 20 lat odwiedzaliśmy domy naszych parafian z Dobrą Nowiną, rozśpiewane  dzieci niosły ze sobą entuzjazm i radość Bożego Narodzenia, wędrowaliśmy ulicami naszego miasta, nawiedzając domy, sklepy, urzędy...byliśmy oczekiwani. Sytuacja wyraźnie zaczęła się zmieniać kilka lat temu, wysiłek dzieci, pięknie przygotowane wierszowane teksty, stroje, włożony ogrom pracy... i niestety coraz więcej zamkniętych drzwi. 

 Pozostały kolorowe lampki, rozświetlone ogrody i domy,  przemierzaliśmy ulice i nikt już na nas nie czekał, pukając od drzwi do drzwi, czuliśmy się jak Święta Rodzina, nie było dla nas miejsca. Dzieci wracały po kilku godzinach smutne, zawiedzione, zmarznięte. Ale mali misjonarze nie marnują żadnego daru, ofiarowaliśmy nasz wysiłek i trud  Jezusowi, za misje, za dzieci które cierpią. 

Od pięciu lat kolędujemy w naszym kościele. Przychodzimy do salek już o 6.30, nasze kochane mamy przygotowują dla nas śniadanie. Po pierwszej Mszy św. i kolędowaniu, wracamy na posiłek. W salkach spędzamy całe przedpołudnie. Potem do domu na obiad i o 15.oo znów wracamy by kolędować. 

W tym roku Kolędnicy Misyjni zapraszają 27 grudnia po każdej Mszy św., mamy nadzieję, że głośno i z wielką radością razem z nami zaśpiewacie kolędy. Pomoc w tym roku - decyzją Papieskich Dzieł Misyjnych - niesiemy dzieciom maasajskim.

DO ZOBACZENIA💖💖💖

Przygotowania do kolędowania - Masajowie

 

Wchodzimy ze śpiewem :

zwrotki solo Marysia „ Na tym niebie gwiazdeczka świeci....”

PASTUSZEK /Oliwia/

Niechaj Bogu będą dzięki!

Dobrzy ludzie tu zostali.

Zaśpiewajmy im kolędę,

Nim pójdziemy dalej

śpiew: „Wesołą nowinę bracia słuchajcie...” 1 zwrotka refr. 2x

MARYJA /Amelka/

Bóg przyszedł do nas jako małe Dziecię!

Czy cud większy zdarzył się na świecie?

Szczęśliwi ludzie, którzy Go poznali

i Jego miłosierdziu szczerze zaufali.

JÓZEF /Łukasz/

Jezus nie zmieni świata bez ciebie,

Co zrobiłeś dla bliźnich?

Zapyta Cię w niebie.

ANIOŁ /Marietka/ Modlitwa i wyrzeczenia do droga do zbawienia

Nie gromadźcie skarbów na ziemi, lecz w niebie

Te słowa Bóg mówi codziennie do Ciebie.

ANIOŁ /Marysia/ Łaską wiary, którą mamy z nieba

Dzielić się trzeba, jak kromką chleba.

Nie zatrzymujcie Boga dla siebie !

ANIOŁ /Marietka/

Szukaj dobra w każdym człowieku,

ucz się cierpliwości, działaj bez pośpiechu.

Miej serce jak Maryja i jak Ona kochaj,

bądź pokorny, przebaczaj i przed złem się cofaj.

PASTERZ /Artur/ Na wielkie rany, wielkie problemy,

W Bożej miłości lekarstwo znajdziemy.

PASTERZ II / Jakub/ ( zwraca się do misjonarza)

Powiedz nam, misjonarzu drogi,

czy ten Jezus nasz kochany,

co zszedł z nieba w ludzkie progi,

nie jest wszystkim dobrze znany ?

MISJONARZ /Dominik/

Pastuszku mój bracie,

wiele dzieci w całym świecie,

nie wie kto to Boże Dziecię.

Bóg nas posyła do całego świata,

do dziecka w Afryce, masajskiego brata.

Wystarczy jedno Zdrowaś, rano czy wieczorem,

za dzieci cierpiące, głodne i chore.

ANIOŁ

Dziś jak co roku, stoimy przed wami,

z gwiazdą, skarbonką i kolędami,

Za każdy dar złożony w ofierze

dla masajskich dzieci, dziękujemy szczerze.

Kto zechce pomóc, niech wrzuci grosik,

a my dla was zaśpiewamy cosik.

Przy śpiewie kolęd zbieramy ofiary. - Triumfy Króla Niebieskiego, Bracia patrzcie jeno. 

MARYJA /Amelka/ Niech Wam błogosławi Święta Dziecina, Niech pokój i dobro w Waszym domu gości, a radość i miłość płyną w obfitości. Dziękujemy za dobroć i serdeczne przyjęcie. Czas nam już w dalszą wyruszać drogę,

RAZEM : Bywajcie zdrowi, zostańcie z Bogiem

krótkie życzenia /Gizela/

Odwracamy się do Tabernakulum i kłaniamy sie Jezusowi, wychodzimy ze śpiewem kolędy - dowolna wybiera i gra Organista.

Dzieci są wielkie przez to, że są małe

 

W tym świętym czasie oczekiwania

1. W tym świętym czasie oczekiwania
   równajmy ścieżki naszego życia
   by Pan nas zastał przygotowanych
   na Jego przyjście.
2. Niech się obniżą wyniosłe szczyty
   niech się doliny podniosą w górę
   a wszelka droga podąża prosto
   do swego celu.
3. Bo już się zbliża Zbawiciel świata,
   przynosząc światło zbłąkanym w mroku
   i każdy człowiek zobaczy Słowo
   Wcielone dla nas.
4. A kiedy wróci na końcu czasów
   by sądzić ludzi za ich uczynki
   niech Jego łaska i miłosierdzie
   przeważą winy.
5. Wielbimy Ciebie, Odkupicielu,
   i Twego Ojca z płomiennym Duchem:
   niech będzie chwała przez całą wieczność
   Najświętszej Trójcy.

Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym

Pomoc Kościołowi w Potrzebie wraz z Konferencją Episkopatu Polski co roku w II  niedzielę listopada organizuje Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Od 2008 roku wspieramy chrześcijan prześladowanych w różnych regionach globu. W tym roku nasza pomoc trafi do Republiki Środkowej Afryki.

Ze względu na obecną sytuację, gdzie nasze świątynie są prawie puste, niewiele datków trafia do skarbonek osób kwestujących. Jednak nie chcemy pozostawiać naszych bliźnich bez pomocy, doceńmy to co mamy a mamy naprawdę bardzo wiele. Formą pomocy jest wysłanie SMS-a, nie musisz wychodzić z domu by skromny dar trafił do potrzebujących. 

Weź do ręki komórkę, nie po to by przejrzeć facebooka, ale by wysłać SMS   

 nr  72405  hasło RATUJE

Kiermasz Misyjny - Peru, Ziemia Święta

 Mimo niesprzyjającego czasu zorganizowaliśmy Misyjny Kiermasz w salce katechetycznej. Były wspaniałe pamiątki z Peru i Ziemi Świętej. Młodzież, rodzice i dzieci ofiarowali swoją pracę, by w trudnym czasie pandemii przygotować namiastkę kiermaszu. W tym roku nie było wystawy misyjnej, nie było też gościa z misji.

Przez dwie niedziele 18-25 października czekaliśmy na parafian z misyjną ofertą, nie zawiedli.

Wsparliśmy Misyjne Dzieło Kościoła w naszej archidiecezji kwotą 2000 zł.

x.Waldemar Potrapeluk wraca do zdrowia

 Ks. Waldemar Potrapeluk, wieloletni misjonarz w Zambii, przesłał słowa wdzięczności za modlitwę i okazaną pomoc w powrocie do zdrowia.

„Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zabawicielu moim..”

Razem z Maryją, Królową Różańca Świętego uwielbiam Pana Boga za to, że mogłem szczęśliwie przylecieć do Polski, że mogłem być szybko operowany, że operacja się udała, że już mogę stanąć na własnych nogach i nawet trochę chodzić.
Razem z Maryją, Królową Różańca Świętego uwielbiam Pana Boga i dziękuję mu za naszą Archidiecezję Katowicką, za Ks. Arcybiskupa Wiktora i Jego współpracowników, za ks.Biskupów, za DMAK, za moich kolegów rocznikowych, za wszystkich prezbiterów naszej Archidiecezji i wszystkich wiernych.
Przez Maryję, modląc się na Różańcu i wielbiąc Pana Boga proszę go, aby Wam wszystkim obficie błogosławił i miał Was wszystkich w swojej szczególnej opiece.
Z pokorą dziękuję Wam wszystkim za wszelkie dobro, za pomoc, a zwłaszcza za modlitwę w mojej intencji.

W pokorze i z wdzięcznością,
Ks. Waldemar Potrapeluk

za https://archidiecezjakatowicka.pl/o-diecezji/aktualnosci/1465-podziekowanie-misjonarza

Film "Czyściec" już w kinach - słowo od reżysera

 

Ludzie od najdawniejszych czasów zastanawiali się, co czeka ich po śmierci? I chociaż nikomu nie udało się zgłębić sedna tajemnicy, to na przestrzeni wieków pojawiały się osoby, które... wiedziały i widziały więcej. Fulla Horak, św. Faustyna Kowalska, św. Ojciec Stanisław Papczyński i św. Ojciec Pio – to mistycy, którzy otrzymali łaskę bycia odwiedzanymi przez dusze czyśćcowe i którzy przez chwilę mogli oglądać sąd ostateczny, niebo, piekło i to co najbardziej tajemnicze – czyściec. Na podstawie ich niesamowitych doświadczeń powstał film Michała Kondrata „Czyściec”. Nowe dzieło twórcy docenionych w Polsce i za granicą obrazów „Miłość i Miłosierdzie” i „Dwie Korony” to poruszająca opowieść o duszach żyjących w ciałach oraz tych, które opuściły już ziemski świat. Próba znalezienia odpowiedzi na to, co czeka nas na końcu naszej, ludzkiej egzystencji. Zdjęcia do filmu realizowane były w Polsce, Francji, Włoszech i USA.

W roli głównej wystąpiła Małgorzata Kożuchowska, której partnerują m.in.: Philippe Tłokiński, Kamila Kamińska, Marcin Kwaśny, Olga Bończyk, Henryk Gołębiewski, Ida Nowakowska i Maria Niklińska. Konsultantami filmu było grono wybitnych międzynarodowych teologów oraz naukowców, od lat badających stan świadomości człowieka w momencie śmierci ciała. Wśród nich znaleźli się: ojciec Marciano Moro, rektor Sanktuarium Notre-Dame de Montligeon – Don Paul Denizot,  jeden z najbardziej rozpoznawalnych duszpasterzy akademickich w kraju – salezjanin Dominik Chmielewski, siostra Monika Chilicka, doktor Pasquale Bellanti, kustosz sanktuarium św. Stanisława Papczyńskiego w Górze Kalwarii – Wojciech Skóra oraz wyświęcony przez św. Jana Pawła II, sekretarz Międzynarodowego Stowarzyszenia Grup Modlitwy Ojca Pio – ojciec Carlo Maria Laborde.

„Czyściec to film, który w uporządkowany sposób pomaga odpowiedzieć na najbardziej nurtujące pytania dotyczące życia po śmierci i tego czy możemy mieć na nie wpływ. Przypuszczam, że wiele osób po obejrzeniu filmu Czyściec zmieni swoje myślenie na ten temat” - mówi reżyser Michał Kondrat.

W czasie wizyty u znajomych, Fulla Horak (Małgorzata Kożuchowska) poznaje kobietę, której niezachwiana wiara w Boga robi na wszystkich ogromne wrażenie. Spotkanie to odciska piętno na Fulli i zmusza ją do duchowych poszukiwań i powrotu do wartości, które odrzuciła przed laty. Pewnej nocy, pogrążona w modlitwie Fulla doświadcza objawienia. Ukazuje się jej Magdalena Zofia Barat – zmarła 70 lat wcześniej założycielka zgromadzenia Najświętszego Serca. To pierwsza z dusz Świętych Opiekunów, które będą nawiedzać mistyczkę. Kolejne, w tym Jana Bosko, Teresy od Dzieciątka Jezus czy Joanny d’Arc, odkryją przed kobietą niezwykłą wiedzę na temat nieba, piekła i czyśćca. Wszystkie te doświadczenia Fulla opisze w swojej książce „Piękna Pani” w rozdziale „Zaświaty”. A zawarta w niej mądrość wykroczy poza czas i przestrzeń, łącząc w jedno duchowe doświadczenia Fulli oraz objawienia świętego Ojca Pio, świętego Ojca Stanisława Papczyńskiego i świętej Faustyny Kowalskiej.

 

Do zobaczenia w kinie!
Z wyrazami szacunku,

Michał Kondrat - reżyser

 

Wspomnienie liturgiczne św. JPII - 22.10

 Kościół katolicki na całym świecie wspomina dziś po raz drugi w liturgii św. Jana Pawła II.  Pierwszy w dziejach papież - Polak, zmarł 2 kwietnia 2005 r.

Błogosławionym ogłoszony 1 maja 2011 przez  papieża Benedykt XVI, a 27 kwietnia 2014 r. kanonizowany przez papieża Franciszka.

 22 października, czyli  wspomnienie rozpoczęcia  pontyfikatu Jana Pawła II w 1978 r.

Jesteśmy posłani

 

Carlo Acutis Misjonarz 2.0

Orędzie na Światowy Dzień Misyjny 2020 - '' OTO JA, POŚLIJ MNIE"

ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ MISYJNY 2020 r.

„Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8)

Drodzy bracia i siostry,

Pragnę wyrazić wdzięczność Bogu za zaangażowanie, z jakim przeżywany był w całym Kościele, w październiku ubiegłego roku, Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Jestem przekonany, że przyczynił się on do pobudzenia nawrócenia misyjnego w wielu wspólnotach, na drodze wskazanej przez temat: „Ochrzczeni i posłani: Kościół Chrystusa w misji na świecie”.

W tym roku, naznaczonym cierpieniami i wyzwaniami spowodowanymi przez pandemię Covid 19, to misyjne pielgrzymowanie całego Kościoła trwa nadal w świetle słowa, które znajdujemy w opisie powołania proroka Izajasza: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Jest to nieustannie nowa odpowiedź na pytanie Pana: „Kogo mam posłać?” (tamże). To powołanie pochodzi z serca Boga, z Jego miłosierdzia, które rzuca wyzwanie zarówno Kościołowi, jak i ludzkości w obecnym kryzysie światowym. „Podobnie, jak uczniów z Ewangelii, ogarnęła nas niespodziewana i gwałtowna burza. Uświadomiliśmy sobie, że jesteśmy w tej samej łodzi, wszyscy słabi i zdezorientowani, ale jednocześnie ważni, wszyscy wezwani do wiosłowania razem, wszyscy potrzebujący, by pocieszać się nawzajem. Na tej łodzi... jesteśmy wszyscy. Tak jak ci uczniowie, którzy mówią jednym głosem i wołają w udręce: „giniemy” (w. 38), tak i my zdaliśmy sobie sprawę, że nie możemy iść naprzód każdy na własną rękę, ale jedynie razem” (Rozważanie na Placu św. Piotra, 27 marca 2020 r.).

Jesteśmy naprawdę zaskoczeni, zdezorientowani i przestraszeni. Cierpienie i śmierć sprawiają, że doświadczamy naszej ludzkiej kruchości; ale jednocześnie wszyscy dostrzegamy silne pragnienie życia i wyzwolenia od zła. W tym kontekście, powołanie do misji, zaproszenie do wyjścia ze swoich ograniczeń ze względu na miłość Boga i bliźniego jawi się jako szansa dzielenia się, służby,  wstawiennictwa. Misja, którą Bóg powierza każdemu z nas, sprawia, że przechodzimy od bojaźliwego i zamkniętego „ja” do „ja” odnalezionego i odnowionego przez dar z siebie.

W ofierze krzyżowej, w której wypełnia się misja Jezusa (por. J 19, 28-30), Bóg objawia, że Jego miłość jest dla każdego i dla wszystkich (por. J 19, 26-27). I prosi nas o naszą osobistą gotowość do bycia posłanymi, ponieważ On jest Miłością w odwiecznej dynamice misyjnej, zawsze wychodzącej poza siebie samego, aby dać życie. Z miłości do człowieka, Bóg Ojciec posłał swego Syna Jezusa (por. J 3, 16). Jezus jest misjonarzem Ojca: Jego Osoba i Jego dzieło jest całkowitym posłuszeństwem woli Ojca (por. J 4, 34; 6, 38; 8, 12-30; Hbr 10, 5-10). Z kolei Jezus, dla nas ukrzyżowany i zmartwychwstały, pociąga nas w swojej dynamice miłości swoim Duchem, ożywiającym Kościół, który czyni nas uczniami Chrystusa i posyła nas na misje do świata i do narodów.

„Misja, «Kościół wychodzący» nie jest programem, zamiarem, który należy zrealizować wysiłkiem woli. To Chrystus sprawia, że Kościół wychodzi ze swoich ograniczeń. W misji głoszenia Ewangelii wyruszasz, ponieważ Duch cię pobudza i niesie” (Senza di Lui non possiamo far nulla, LEV - San Paolo, 2019, 16-17). Bóg zawsze miłuje jako pierwszy i z tą miłością nas spotyka i nas powołuje. Nasze osobiste powołanie wynika z faktu, że jesteśmy synami i córkami Boga w Kościele, będącym Jego rodziną, braćmi i siostrami w tej miłości, której świadectwo dał nam Jezus. Wszyscy jednak mają ludzką godność opartą na Bożym powołaniu, aby byli dziećmi Bożymi, i by stawali się w sakramencie chrztu i w wolności wiary tym, czym są od zawsze w sercu Boga.

Już fakt, że otrzymaliśmy darmo życie, stanowi domyślne zaproszenie do wejścia w dynamikę daru z siebie: ziarno, które w ochrzczonych nabierze dojrzałej formy jako odpowiedź na miłość w małżeństwie i dziewictwie dla królestwa Bożego. Życie ludzkie rodzi się z miłości Boga, wzrasta w miłości i dąży ku miłości. Nikt nie jest wykluczony z miłości Boga, a w świętej ofierze Jezusa Syna na krzyżu Bóg zwyciężył grzech i śmierć (por. Rz 8, 31-39). Dla Boga zło - a nawet grzech - staje się wyzwaniem, by kochać i to kochać coraz bardziej (por. Mt 5, 38-48; Łk 23, 33-34). Dlatego w tajemnicy paschalnej Boże miłosierdzie leczy pierwotną ranę ludzkości i wylewa się na cały wszechświat. Kościół - powszechny sakrament miłości Boga do świata - kontynuuje w dziejach misję Jezusa i posyła nas wszędzie, aby przez nasze świadectwo wiary i głoszenie Ewangelii Bóg mógł ponownie ukazać swoją miłość oraz dotknąć i przemienić serca, umysły, ciała, społeczeństwa i kultury w każdym miejscu i czasie.

Misja jest wolną i świadomą odpowiedzią na powołanie Boga. Ale to powołanie możemy dostrzec tylko wtedy, gdy przeżywamy osobistą relację miłości z Jezusem żyjącym w swoim Kościele. Zadajmy sobie pytanie: czy jesteśmy gotowi na przyjęcie obecności Ducha Świętego w naszym życiu, do usłyszenia powołania na misję, czy to na drodze małżeństwa, czy też na drodze dziewictwa konsekrowanego lub święceń kapłańskich, a w każdym razie w zwykłym powszednim życiu? Czy jesteśmy gotowi, aby być posłanymi wszędzie, żeby świadczyć o naszej wierze w Boga, Miłosiernego Ojca, aby głosić Ewangelię zbawienia Jezusa Chrystusa, aby mieć udział w Bożym życiu Ducha Świętego budując Kościół? Czy podobnie jak Maryja, Matka Jezusa, jesteśmy gotowi bez zastrzeżeń służyć woli Bożej (por. Łk 1, 38)? Ta wewnętrzna dyspozycyjność jest bardzo ważna, aby móc odpowiedzieć Bogu: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). I to nie w sposób abstrakcyjny, ale w dniu dzisiejszym Kościoła i historii.

Zrozumienie tego, co Bóg nam mówi w tych czasach pandemii, staje się wyzwaniem także dla misji Kościoła. Choroba, cierpienie, strach i izolacja wzywają nas do zadawania sobie pytań. Ubóstwo osób umierających samotnie, tych, którzy są pozostawieni sami sobie, tracących pracę i płacę, tych, którzy nie mają domu i pożywienia, każe się nam zastanowić. Zmuszeni do dystansu fizycznego i do pozostawania w domu, jesteśmy zaproszeni do ponownego odkrycia, że potrzebujemy relacji społecznych, a także wspólnotowej relacji z Bogiem. Sytuacja ta, nie powiększając naszej nieufności i obojętności, powinna skłonić nas do zwrócenia większej uwagi na nasz sposób odnoszenia się do innych.   A modlitwa, w której Bóg dotyka i porusza nasze serca, otwiera nas na potrzebę miłości, godności i wolności naszych braci, a także na troskę o całe stworzenie. Niemożność gromadzenia się jako Kościół w celu sprawowania Eucharystii sprawia, że mamy udział w sytuacji wielu wspólnot chrześcijańskich, które nie mogą odprawiać Mszy św. w każdą niedzielę. W tym kontekście jest do nas ponownie skierowane pytanie, które zadaje nam Bóg: „Kogo mam posłać?”, i oczekuje On od nas wielkodusznej i stanowczej odpowiedzi: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6, 8). Bóg wciąż szuka, kogo mógłby posłać na świat i do narodów, aby dawać świadectwo o Jego miłości, o Jego zbawieniu od grzechu i śmierci, Jego wyzwoleniu od zła (por. Mt 9, 35-38; Łk 10, 1-12).

Obchody Światowego Dnia Misyjnego oznaczają również potwierdzenie, że modlitwa, refleksja i pomoc materialna z waszych ofiar są szansą na aktywne uczestnictwo w misji Jezusa w Jego Kościele. Miłość wyrażona w zbiórkach podczas celebracji liturgicznych trzeciej niedzieli października ma na celu wsparcie pracy misyjnej, prowadzonej w moim imieniu przez Papieskie Dzieła Misyjne, aby wyjść naprzeciw duchowym i materialnym potrzebom narodów i Kościołów na całym świecie, dla zbawienia wszystkich.

Niech Najświętsza Maryja Panna, Gwiazda Ewangelizacji i Pocieszycielka strapionych, misyjna uczennica swego Syna Jezusa, nadal wstawia się za nami i niech nas wspiera.

pp. Franciszek

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 31 maja 2020, uroczystość Zesłania Ducha Świętego

ŹRÓDŁO VATICAN

Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła

 Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła

Rok: 2020
Autor: Kongregacja ds. Duchowieństwa

Wprowadzenie

1. Refleksja eklezjologiczna Soboru Watykańskiego II oraz znaczące zmiany społeczne i kulturowe ostatnich dziesięcioleci spowodowały, iż niektóre Kościoły partykularne zreorganizowały formę duszpasterstwa wspólnot parafialnych. Proces ten pozwolił wprowadzić nowe doświadczenia, podkreślające w większym stopniu wymiar wspólnoty oraz wdrożyć, pod przewodnictwem duszpasterzy, harmonijną syntezę charyzmatów i powołań kościelnych w służbie głoszenia Ewangelii, która lepiej odpowiada dzisiejszym potrzebom ewangelizacji.

Papież Franciszek na początku swojej posługi przypomniał o znaczeniu „kreatywności”, która oznacza „szukanie nowych dróg”, a mianowicie „szukanie drogi, aby była głoszona Ewangelia”; w związku z tym, Ojciec Święty zakończył: „Kościół, także Kodeks Prawa Kanonicznego daje nam wiele, wiele możliwości, wiele swobody w tym względzie” (1)

2. Sytuacje opisane w niniejszej Instrukcji stanowią cenną okazję do duszpasterskiego nawrócenia w sensie misyjnym. Są bowiem zaproszeniami skierowanymi do wspólnot parafialnych, aby wyszły poza swoje struktury, oferując narzędzia reformy, również strukturalnej, ukierunkowanej na komunię i współpracę, spotkanie i bliskość, miłosierdzie i troskę o głoszenie Ewangelii.

Myśl Kardynała

 

Zanurzenie w Krwi Chrystusa

 

Rozważmy po kolei.

Jezu, zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi cały ten rozpoczynający się dzień, który jest darem Twojej nieskończonej miłości.

Dokąd biegną moje myśli, kiedy budzę się ze snu? Jeszcze nie wiem, co przyniesie mi ten dzień, ale już mogę dziękować za to, że go dostałam. Inni nie mieli tej szansy, nie obudzili się. Dla mnie może to być ostatni dzień mojego życia, ale został mi podarowany i dlatego za niego dziękuję. Może życie stało się dla mnie ciężarem i wolałabym się nie obudzić, albo czeka mnie tyle trudnych spraw, że cieszyłabym się, gdyby już był wieczór… Ale ten dzień dopiero się zaczyna i Pan przygotował go specjalnie dla mnie. Dlatego dziękuję, podpisując swoisty czek in blanko wiedząc, że Gwarantem jest Pan Bóg, który mnie kocha. Nie jestem tego pewna?, nie czuję tego? Tym bardziej dziękuję, bo może właśnie dziś doświadczę Bożej miłości, Bożej opieki. Nie wiem, co będzie, ale wiem jedno – dziś może wydarzyć się wiele dobrego, bo zaczynam dzień od spotkania z Jezusem w tej krótkiej modlitwie.

 

Elektrośmieci na pomoc misjom - dla x.Piotra Kołcza

 

Zapraszamy Was Kochani do wzięcia udziału w zbiórce elektrośmieci. Środki pozyskane w ten sposób wspierają  działania misyjne. Zbiórka odbędzie się do poniedziałku 12 października, na placu probostwa obok garaży  

Zbiórka dotyczy zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (sprzęt RTV i AGD,  komórki, kable, akumulatory, telefony, itp.) 

Z obecnej zbiórki wspomagamy działalność misyjna x.Piotra Kołcza, fideidonisty z naszej archidiecezji, który posługuje w Likumbii, w Zambii.  

Oczyśćmy nasze domy i w ten sposób pomagajmy misjom.

XVIII Światowa Dziecięca Eucharystyczna Godzina Święta - 2.10.2020

 

Aktualności PDM - co w trawie piszczy - Misyjny Pakiet

Udostępniam Misyjny pakiet zadań na rok 2020/21   a w nim poniższe tematy:

• list x.dr Tomasza Atłasa
• komunikat Sekretariatów PDRW i PDPD
• komunikat Sekretariatu PDMD
• Misyjny Synod Dzieci
• komunikat Sekretariatu PUM
• komunikat Wydawnictwa Missio-Polonia

Zapraszamy na Kiermasz, zbieramy na remont salek

 

List pasterski abp Wiktora Skworca - Oto ja, poślij mnie

 Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry!

1. W minionych miesiącach koniecznej izolacji i społecznego dystansu doświadczyliśmy cierpienia i ludzkiej kruchości. Znaczną cześć kultu religijnego i duszpasterskiej działalności przeniesiono w przestrzeń Internetu i mediów. Duszpasterze i ich świeccy współpracownicy dość szybko zorganizowali bezpośrednie transmisje Mszy św. z parafialnych kościołów, w których wierni chętnie uczestniczyli. Wspólnoty ożywiające Kościół różnymi charyzmatami wprowadziły w obieg mediów społecznościowych ewangelizacyjne treści, nierzadko w atrakcyjnej formie. Strony internetowe parafii pulsowały przekazem o wydarzeniach i nowych inicjatywach. Codzienną praktyką stało się odbieranie przez duszpasterzy poczty mailowej i dyżurowanie przy parafialnym telefonie. Księża wraz z animatorami odpowiedzialnymi za parafialne wspólnoty odkryli duszpasterską szansę w indywidualnym przygotowaniu wiernych, szczególnie dzieci i młodzieży do sakramentów świętych, a także w możliwościach oferowanych przez współczesne środki społecznej komunikacji. Tym sposobem docierali zarówno do osób luźniej związanych z parafią, jak i do tych, którzy na stale są obecni w wirtualnym świecie.
Stacjom telewizyjnym i radiowym jesteśmy wdzięczni za transmisje niedzielnej Mszy św. oraz za umożliwienie wiernym duchowego uczestniczenia w stanowych pielgrzymkach do Matki Bożej Piekarskiej. Jako pasterz katowickiego Kościoła wyrażam uznanie i wdzięczność duszpasterzom i wiernym świeckim, którzy trudny czas pandemii odczytali w kategorii duszpasterskiego wyzwania i nawrócenia, a także szansy na ożywienie misyjnego ducha ewangelizacji, celem budowania wspólnoty Kościoła. Dziękuję nauczycielom religii i katechetom, którzy podjęli wezwanie, jakim dla wszystkich uczących stało się zdalne nauczanie. Służyło ono nie tylko przekazywaniu wiedzy, ale i umacnianiu więzi z uczniami i ich rodzicami.
W perspektywie nowego roku szkolnego proszę wszystkich diecezjan, z księżmi na czele, o wspieranie w lokalnych środowiskach zadań powierzonych szkołom, gronom pedagogicznym i uczniom.
Warto również podkreślić, że w najtrudniejszym okresie wiosennej izolacji rozkwitła charytatywna działalność Kościoła. Wiele osób rozwinęło pomysły bezinteresownych działań i wolontariatu. Podjęto akcje i działania na rzecz osób samotnych, chorych i w podeszłym wieku. Umocniła się sąsiedzka pomoc. Wydaje się, że sytuacja związana z pandemią otwarła parafie i duszpasterzy na nowych sprzymierzeńców, którym zależało na zachowaniu religijnego i duszpasterskiego życia w parafii. Mam nadzieję, że ta współpraca utrwali się na dobre, kiedy zakończy się kryzys wywołany pandemią.

2. Choć nie wiemy, jak będzie się rozwijała sytuacja epidemiczna, to mając na uwadze potrzebę umacniania społecznego współistnienia, jesteśmy wezwani przez samego Chrystusa do odkrywania własnej misji w środowisku, w którym na co dzień żyjemy. Przy zachowaniu wszystkich norm sanitarnych winniśmy odbudowywać parafialne wspólnoty, gromadząc je wokół ołtarza, pamiętając, że to nie my gromadzimy, a sam Chrystus, który w Eucharystii jest z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata (por. Mt 28,20).
„Eucharystia daje życie!” Słowa te wyznaczają ramy programu duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce. Każde nasze zgromadzenie się na świętej wieczerzy służy odbudowaniu parafii, przede wszystkim jako eucharystycznej wspólnoty. Program duszpasterski zbiega się z wydaną ostatnio watykańską instrukcją pt. „Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła”. Dokument ten mocno akcentuje rolę parafii jako misyjnie działającej wspólnoty wspólnot oraz jako miejsca głoszenia słowa Bożego i celebrowania Eucharystii.

Drodzy Diecezjanie!
Wszystkich duszpasterzy i wiernych świeckich zapraszam do odkrywania na nowo wartości Eucharystii. Zaproszenie to kieruję szczególnie do przedstawicieli ruchów, wspólnot i stowarzyszeń katolickich z prośbą o misyjny zapał. Słowa proroka Izajasza: „Oto ja, poślij mnie” przywołują ciągle aktualne pytanie Pana żniwa: „Kogo mam posłać?”. To powołanie pochodzi z serca Boga, z Jego miłosierdzia, które rzuca wyzwanie zarówno Kościołowi, jak i ludzkości w obecnym globalnym kryzysie. Szczególny apel kieruję do rodziców, z nadzieją, że w dalszym ciągu dołożą wszelkich starań w budowaniu na gruncie rodzinnym domowych Kościołów.
Jeśli to możliwe, zachowując sanitarne wymogi, wracajmy całymi rodzinami do parafialnych wieczerników, celem doświadczenia chrześcijańskiej wspólnoty, wzmocnienia relacji i kontynuowania chrześcijańskiej formacji. Eucharystyczny styl życia pozwala nam również przezwyciężać osobiste lęki, niepokoje i pokusę całkowitego odcięcia się od drugiego człowieka. Pamiętajmy, że „Kościół żyjący eucharystycznym rytmem […] przemawia, ewangelizuje i katechizuje najszersze rzesze wiernych, uczestniczących przede wszystkim we Mszy św. niedzielnej”.

3. Papież Franciszek w orędziu na tegoroczny światowy dzień misyjny (18 października 2020 r.) zauważa, że „misja […] nie jest programem, zamiarem, który należy zrealizować wysiłkiem woli. To Chrystus sprawia, że Kościół wychodzi ze swoich ograniczeń. Także w czasie niespodziewanej pandemii”. Dlatego proszę proboszczów, parafialnych wikariuszy oraz osoby zaangażowane w parafii we wspólnotach i w parafialnej radzie duszpasterskiej o zaplanowanie w tych dniach uroczystej Mszy św. rozesłania, abyśmy na nowo uświadomili sobie zadania, które wypływają z przyjętego chrztu św. i bierzmowania. Pytajmy Ducha Świętego o to, czego Jezus oczekuje od nas w każdej chwili życia i w decyzjach, które musimy podejmować, rozeznając miejsce, jakie zajmuje dana kwestia w osobistej misji (por. GE 23). Słowa rozesłania: „Idźcie w pokoju Chrystusa!” przypominają nam o potrzebie świadectwa prawdzie Ewangelii w świecie współczesnym, niezależnie od okoliczności.

Nasze odnowione salki i mini muzeum misyjne

Kochani z ostatnim dniem sierpnia zakończyliśmy remont  naszych salek. Wszystko odmalowane, położone nowe wykładziny, nowe meble, oświetlenie, firany... Niezmiernie wdzięczna jestem Rodzicom i dzieciom, za ich zaangażowanie, ogrom ofiarowanego czasu i włożonego wysiłku. Dziękuję za dar pracy fizycznej i dary finansowe, które pozwoliły na przeprowadzenie tak ogromnych zmian w naszych salkach. Jest pięknie, przejrzyście, mamy także małe muzeum. 

Jak wielka siła tkwi we wspólnocie, mogliśmy się przekonać w ciągu tych dwóch intensywnych miesięcy. Wszystkie prace szły płynnie, Pan Bóg nam błogosławił.

Tak prezentuje się duża salka, jeszcze brak obrusów i kilku drobiazgów 😉

ale już za chwilę...

Druga salka, mniejsza.

Po prawej za szybą widać eksponaty

Po lewej wejście do mini muzeum misyjnego, w głębi duża salka

Nasze małe misyjne skarby

Otoczmy modlitwą misjonarza - x. Waldek wraca by się leczyć

 Z Zambii 4 września wrócił do kraju x.Waldemar Potrapeluk, fideidonista z naszej archidiecezji. X.Waldek podda się pilnie leczeniu w Klinice Ortopedii w Piekarach Śląskich. Pamiętajmy o nim w modlitwie, wspierajmy też tych, którzy podejmują się leczenia naszego misjonarza. 

17 czerwca 2001 r. x. Waldek będąc na urlopie odwiedził  naszą Parafię

spotkanie z Liga Misyjną

TUTAJ więcej informacji >>>>

Zaczynamy malowanie

Pędzle w dłoń kto może...

Ja też tam byłam, naprawdę 😊😊chociaż mnie nie widać 👩

Tata Kuby - szef od malowania... i nie tylko

 Zerwaliśmy wykładziny we wszystkich trzech pomieszczeniach, nie ma co żałować, miały ...dzieści lat